فریبا عادلخواه در اثر تازهاش "مدرن بودن در ایران" بر آن است تا به شیوهی انسانشناسی اجتماعی حضور اندیشهی تجدد و منش مدرنیسم در ایران پس از انقلاب را آشکار سازد.
