رضا خان دلیل وجودی دولت را عرفی می‌دانست، هستی نظم و قانون را ضروری می‌دید، بر سرکوب افکار قوم‌گرا و جدائی طلب پای می‌فشرد و رهبری متمرکز و مستبدانه را ناچار می‌شمرد.
"هر چه صلب و جامد است چون دود به هوا خواهد رفت". ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که روزگار تغییر است. ساختارهای کهن فرو می‌ریزند و خاطره ما از آن‌ها نیز دستخوش دگرگونی می‌شود.
