تاریخ‌نگاری

سیر نابخردی در تاریخ - نقدی بر روایت جواد طباطبایی از زوال سیاسی در ایران - مهرزاد بروجردی | علیرضا شمالی - منتشرشده در شماره 18ام نشریه اندیشه پویا (مرداد 1393)

بروجردی در پاسخ به دو پرسش «تاریخ ایرانی»، نگاه سید حسن تقی‌زاده به غرب و تجددخواهی را واکاوی کرده است.

ناسیونالیسم مانند خانواده براساس یک سری منافع مادی شکل نگرفته و لذا خالص به نظر می‌آید. عشق به وطن یک موضوع اخلاقی است و لذا بسیار قوی‌تر از دلبستگی به یک طبقه، حرفه و یا سازمان است.

هویت ایرانی، یکی از محورهای کتاب تازه اوست. دکتر بروجردی معتقد است که نگاه حسرت بار ایرانیان به تاریخ، ناشی از دلباختگی ما به "میراث‌گرایی"، به جای روی آوردن به تاریخ‌نگاری انتقادی است.

تاريخ‌نگاری انديشه ايده‌ها را بيان و بازتاب جامعه و فرهنگ می‌داند و در ردیف بنیادی‌تر علت‌ها در شکل‌گيری تاريخی جامعه می‌شناسد.

آدمیت یک فیلسوف نبود و نباید چنین چشمداشتی از او داشت. به‌سان هر تاریخ‌نگار دیگری، نگاهش وابستگی به یک دیدگاه ویژه داشت. بی‌سببی نیست که نام او با مفهوم‌هایی چون بیداری و آگاهی و کندوکاو اندیشه‌ها و زبان نویسندگی او با پاکیزگی وعفت کلام در آمیخته است.

انقلاب اسلامی سال 1357 فرهنگ را در کانون اندیشه‌ورزی‌های پژوهشگران ایران نشانید و در پی به صورتبندی دو دیدگاه مخالف درباره‌ی هویت ملی انجامید.

سپهر ذبیح، "متخصص جنبش چپ ایران"، از چهره‌های مورد علاقه نهادهای محافظه‌کار دانشگاهی و گردانندگان سیاست خارجی آمریکا است. بی‌اطلاعی نویسنده در این کتاب انسان را به شگفتی وا می‌دارد.