تکاپوی کنونی جنبش سبز ایران برای ساماندهی چارچوب سیاسی و باز‌تعریف نقش دین در جامعه بازنمای این نکته است که دامنه گفتگوهای ایرانیان بر سر معنای عرفی‌گرایی تا بسی فراتر از مرزهای دانشگاهی گسترده است.
آدمیت یک فیلسوف نبود و نباید چنین چشمداشتی از او داشت. به‌سان هر تاریخ‌نگار دیگری، نگاهش وابستگی به یک دیدگاه ویژه داشت. بی‌سببی نیست که نام او با مفهوم‌هایی چون بیداری و آگاهی و کندوکاو اندیشه‌ها و زبان نویسندگی او با پاکیزگی وعفت کلام در آمیخته است.
رضا خان دلیل وجودی دولت را عرفی می‌دانست، هستی نظم و قانون را ضروری می‌دید، بر سرکوب افکار قوم‌گرا و جدائی طلب پای می‌فشرد و رهبری متمرکز و مستبدانه را ناچار می‌شمرد.
