مجموعه‌ها : روشنفکران

در گفت‌وگوی فاطمه رنجبر با مهرزاد بروجردی؛ فصل‌نامه خاطرات سیاسی، شماره ۱۱، زمستان ۱۳۹۹، صفحات ۳۰۰ تا ۳۰۴

با مرگ داریوش شایگان، بومی گرایی ایرانی یکی از شناخته شده ترین چهره های خود را از دست داد. قافله ای که از بعد از انقلاب مشروطه با کسانی چون احمد کسروی و فخرالدین شادمان شروع شده بود در پیش از انقلاب ایران بسیار تاثیرگذار شد.

منتشرشده در هفته‌نامه صدا بهمن ۱۳۹۳

کار و بار روشنفکران مانند یک بانک است که به جای وام مادی وام فکری به جامعه می‌دهد و از این رو در روند دگرگونی‌های اجتماعی سیاسی و فرهنگی سرمایه‌گذاری می‌کند.

کتاب غربزدگی مرامنامه گونه‌ای وطن دوستی یا ملی گرائی ضداستعماری برای ما ایرانیان بود که درآن تشیع به‌سان هسته هویت ایرانی جلوه می‌کرد. این نگرش در برابر آریا‌گرایی شاه که خود نمادی ازمالیخولیای خود بزرگ‌بینی رژیم بود قد برمی‌افراشت.

چند روز پیش از این در اتاق کارم در دانشکده، گفت‌و‌گوی "شهروند امروز" را با دکتر حاتم قادری (در سرشت شهروندی و سرنوشت آن در امروز و فردای جامعه ایران) خواندم و آنگاه از پله‌های ساختمان پائین آمدم تا در راهروی طبقه نخست مانند همیشه از کنار کتیبه سوگند وفاداری شهروندان آتن بگذرم و راهی ب

تاريخ‌نگاری انديشه ايده‌ها را بيان و بازتاب جامعه و فرهنگ می‌داند و در ردیف بنیادی‌تر علت‌ها در شکل‌گيری تاريخی جامعه می‌شناسد.

بومی‌گرایی بر اساس تفكری كه دغدغه هويت دارد شكل می‌گيرد تا بر چیستی و ويژگی‌ها و نقش فرهنگ بومی در برابر فرهنگ دیگران و جهانشمولی آن انگشت تاکید بگذارد.

چنان‌که می‌دانیم تکاپوهای ذهنی هرکس با تاریخ زندگی او سخت درهم تنیده‌اند و چه بسا اندیشه‌ها و دلبستگی‌هایی که از بستر زندگی روزمره و اجتماعی سر بر می‌آورند و می‌بالند.