رويکرد دستگاه ديپلماسی آمريکا در قبال شاه ايران در دوران انقلاب سال ۱۳۵۷ موضوعی است که پس از سی سال که از انقلاب می‌گذرد همچنان با تصويرها و روايت‌های متفاوتی روبه‌رو است.
بیشتر تاریخ نگاران دوره‌ی فرمانروایی رضاخان را عصر تمرکز یابی قدرت و سامانمند شدن اقتصاد ایران می‌دانند و در همین حال سرکوب سیاسی و فضای بسته‌ی فرهنگی این دوره را مایه‌ی سترونی اندیشه و زوال روشنفکری در عهد پهلوی اول می‌شمارند.
نخستین بار به سال 1208/1829 گروهی از مبلغان مسیحی آمریكایی به ایران آمدند و پس از چندی دفتری در ایران گشودند. اولین رابطه‌ی دیپلماتیک رسمی میان ایران و آمریکا در حدود سال 1235/1856 برقرار شد.
