روزی از روزهای سپتامبر 1990 بود که برای گذرانیدن دوره فوق دکترا به مرکز پژوهشهای خاورمیانه دانشگاه هاروارد وارد شدم. رئیس فرهیخته مرکز، دکتر روی متحده، پس از خوشآمدگویی مرا به دفتری برد که پس از این اتاق کار یکساله من در مرکز پژوهشها بود.
