مجموعه‌ها : مقالات

یکی از مهمتر کاستی های تاریخنگاری اندیشه روشنفکرانه در ایران، کوتاهی اش در ارزیابی بایسته از میراث دولتمردان روشنفکر بوده است. چه پیش و چه پس از انقلاب، ساکنان کوی روشنفکری روی خوشی به “سیاست ورز یا دولتمرد روشنفکر” نشان نداده اند و تنها به نگاه قهرمان باور از روشنفکر، بسا

مهرزاد بروجردی و کوروش رحیم خانی* بسان یک دولت دین سالار برآمده از انقلابی توده گرا، جمهوری اسلامی از روز آغاز هر دو ویژگی مردم سالارانه و اقتدارگرایانه را بهم در آمیخته است. جایگاه «رهبر معظم انقلاب» در کانون دستگاه دین سالارانه باز شناخته می شود و همو داوری نهایی در تصمیم گیریهای سی

بی‌شک آگاهی از چند و چون پیوندهای خویشاوندی میان سیاست‌ورزان پساانقلاب به درک ژرفتری از رفتار ایشان یاری می‌رساند. در نوشتار پیش رو، ابتدا رشته‌ای از این پیوندها میان هشت خاندان قدرتمند روحانی را پیش چشم کشیده‌ایم و از درهم‌تنیدگی شگرف آنان نشان جُسته‌ایم. آنگاه، به گزارشی از بستگی‌ها

مهرزاد بروجردی و علیرضا شمالی این نوشتار دربردارنده ی دو بخش است. در بهر نخست، نویسندگان دیدگاه خود را درباره ی سبک ادبی‌ و رویکرد سیاسی اندرزنامه ها در میان می نهند و آنگاه، در بهر دوم، به چند نکته درباره ی اندرزنامه ی سعدی می پردازند. یک: درباره ی اندرزنامه ها شاه با دلقک همی شطرنج

منتشرشده در شماره ۲۸ نشریه اندیشه پویا (شهریور ۱۳۹۴) نگاه رومانتیک به انقلاب مشروطه مانع پذیرفتن تضادهای این انقلاب شده است. دانلود متن کامل مقاله (نسخه pdf)

منتشرشده در مهرنامه شماره ۳۸ (مهرماه ۱۳۹۳) – صفحه ۴۹ و ۵۰ حسین بشیریه دوست و همکار و همسایه‌ی من است و اینک سی سالی از نخستین بار که با نام و اندیشه‌ی او در کتاب «دولت و انقلاب در ایران» (انتشارات سن‌مارتین 1984) آشنا شدم می‌گذرد. سال‌ها پس از آن در سفرهای دوره‌ی اصلاحات به ایرا

سیر نابخردی در تاریخ - نقدی بر روایت جواد طباطبایی از زوال سیاسی در ایران - مهرزاد بروجردی | علیرضا شمالی - منتشرشده در شماره 18ام نشریه اندیشه پویا (مرداد 1393)

تکاپوی کنونی جنبش سبز ایران برای ساماندهی چارچوب سیاسی و باز‌تعریف نقش دین در جامعه بازنمای این نکته است که دامنه گفتگوهای ایرانیان بر سر معنای عرفی‌گرایی تا بسی فراتر از مرزهای دانشگاهی گسترده است.

رسانه‌ها از قدرت انحصاری متولیان سنتی دین کاسته‌اند و با ساماندهی سپهری بدون کانون و کران، هر کسی را که به رایانه‌ای دسترس دارد توان تاثیرگذاری بر گفتمان دینی داده‌اند.

چندی پیش، در سفری به کشور تونس در جلسه‌ای حضور یافتم که در آن هفتاد جوان عرب از هفده کشور مختلف گردهم آمده بودند تا تجربه‌های خویش از انقلاب‌های دنیای عرب را با یکدیگر در میان بگذارند و از بیم و امیدهای خود درباره چند و چون فردای سرزمین‌هایشان سخن بگویند.